Familie-model
Het plan bouwt verder op het vastgestelde stedenbouwkundig raamwerk: een langgerekt gebouw als geluidsbarrière langs de snelweg, gecombineerd met urban villa’s in het groen. De wijk wordt onderdeel van het langzaam verkeersnet in de omgeving. Paden takken aan op de bestaande infrastructuur, ontbrekende logische verbindingen worden gemaakt, en de ontsluiting met het openbaar vervoer wordt versterkt. Neue Nachbarschaften’ transformeert het voorgestelde woongebied tot een verzameling nieuwe woonbuurten. ‘’We volgen daarbij het familie-model: elk onderdeel krijgt een onderscheidende identiteit, en is tegelijk onderdeel van een groter geheel’’ zegt Robert Winkel, directeur van Mei. Dat grotere geheel is het omliggende openbaar gebied. ‘’Door elk gebouw daarmee te verweven, op verschillende niveaus, geven we vorm aan de overgang tussen publiek en privaat karakter’’ vult Michiel Van Driessche, partner bij Felixx, aan. Sport- en spelvoorzieningen worden in de publieke ruimte gerealiseerd. Twee kinderdagverblijven, een zorgcentrum, buurthuis en verschillende atelierruimtes activeren het gebied. Op die plekken verbreden paden tot buurtpleinen, als nieuwe herkennings- en ontmoetingspunten.
Verschillende buurten: weet waar je woont!
Binnen het publieke domein worden diverse kleinere buurten onderscheiden: nieuwe ‘Nachbarschaften’. Twee, soms drie gebouwen worden daarom geclusterd rondom een centraal pleintje. Het omliggende maaiveld wordt licht opgetild, en voorzien van een 40 cm hoge zitrand, om de buurten duidelijk te articuleren. De geclusterde gebouwen zijn ontworpen als geheel, met een eigen karakter en identiteit. Met verplaatsbare stoelen kan de groene ruimte ingericht worden volgens de wensen en noden van de bewoners. Verder wordt die geprogrammeerd met speelvoorzieningen voor de kleinere kinderen. Deze nieuwe buurten creëren een gevoel van solidariteit en veiligheid. Ze stimuleren sociale interactie en cohesie.Woningen: ken je buur!
Door de gebouwen in doorsnede trapsgewijs te laten aflopen, ontstaat een optimale verbinding met de natuur en een goede zonlicht-toetreding in de wijk. Ieder gebouw heeft een set-back met een private tuin, elke woning een balkon, loggia of terras. Daardoor wordt de groene ruimte ook in het gebouw getrokken. De verschillende buurten hebben ieder hun eigen uitstraling, gebaseerd op gedeelde architectuur principes. De verspringende balkons stimuleren de interactie met de buren. Verticale ramen zorgen voor maximale lichtinval, en versterken de relatie met de omgeving. De lichte, gestucte gevels hebben een subtiele oppervlakteprofilering die pas op buurtniveau in het oog springt. Tegenover elkaar liggende entreegevels van een buurt worden in glad, glanzend prefab beton uitgevoerd. De balkonhekken en gevelelementen zijn per buurt voorzien van een ander, natuurlijk motief in een verschillende kleur.De drie niveaus van buitenruimte – openbaar gebied, groene buurten, en private tuinen - worden met elkaar verbonden doordat een typische plant overal terugkomt. De Amelanchier groeit in het parkgebied, rondom de gebouwen, en in bakken op de balkons. In de lente bloeit hij uitbundig, in de herfst verkleurt hij heel bijzonder. Twee momenten waarop het gebied heel herkenbaar wordt verbonden.
In de volgende fase wordt met de verschillende prijswinnaars gewerkt aan de verdere uitwerking van het plan.
