De KMO-bouwondernemingen komen steeds moeilijker aan de bak. Voor opdrachten bij particulieren krijgen ze steeds meer concurrentie van zwartwerkers (in al hun mogelijke verschijningsvormen en gradaties). Als onderaannemer moeten ze opboksen tegen buitenlandse bedrijven die (al dan niet legaal) tegen veel lagere prijzen werken. En grotere opdrachten gaan vaak naar ondernemingen die werken met malafide onderaannemers. Eerste slachtoffers van het zwartwerk, de fraude en de ontduiking zijn de Vlaamse kmo-bouwbedrijven. Ze dragen nochtans veel bij tot de economische groei. Ze zorgen voor binnenlandse tewerkstelling, betalen hier bijdragen en belastingen en creëren dus welvaart. De binnenlandse tewerkstelling, onze economie en ons sociaal zekerheidssysteem zijn dus de volgende, en belangrijke slachtoffers van deze evolutie. In de bouw moet de overheid niet alleen oog hebben voor de omzet maar evenveel voor wie deze opdrachten op de werf uitvoert.
Bouwunie bezorgde haar verzuchtingen aan staatssecretaris Crombez en is tevreden dat hij het probleem van het zwartwerk en de fraude wil aanpakken. Bouwunie is zich ervan bewust dat er een batterij aan maatregelen nodig is om het zwartwerk en de oneerlijke concurrentie uit te roeien. Maar het staat eveneens vast dat ook de opdrachtgevers mee verantwoordelijk zijn voor zwartwerk en de negatieve gevolgen ervan voor de hele maatschappij en onze economie. Ze moeten er dus ook aansprakelijk voor gesteld kunnen worden. Bouwunie wil dat reguliere Vlaamse bouwkmo’s kunnen blijven ondernemen en onze welvaart mee helpen opbouwen. Hen in de strijd tegen het zwartwerk extra (administratieve) verplichtingen opleggen, biedt alvast geen oplossing. “Bouwunie rekent erop dat staatssecretaris Crombez de bonafide bedrijven ontziet maar genadeloos is voor eenieder die betrokken is bij het zwartwerk en de deloyale concurrentie”, stelt Jean-Pierre Waeytens, secretaris-generaal van Bouwunie.
Het wordt hoog tijd dat het zwartwerk, het misbruik van statuten en sociale dumping hard en efficiënt wordt aangepakt. Vroegere regeringen spraken daar wel altijd over en in de begroting staat altijd een groter bedrag aan te verwachten inkomsten uit de aanpak van de fraude ingeschreven, maar in de bouwsector tiert het zwartwerk en de sociale fraude nog altijd welig. Dit probleem vergroot de jongste tijd. Omwille van de crisis, maar zeker ook omwille van de toegenomen buitenlandse concurrentie. Door het gebrek aan controle en de onvoldoende samenwerking tussen en met andere Europese inspectiediensten krijgen malafide ondernemingen en personen vrij spel. Zij profiteren op rug van de maatschappij en de economie.
Het is zeker een misverstand dat zwartwerk iets is waaraan alleen en vooral bedrijven zich bezondigen. Niets is minder waar. Zwartwerk is een maatschappelijk probleem. Quasi iedereen doet eraan mee. Nochtans verliest ook iedereen. De strijd tegen het zwartwerk kan alleen gewonnen worden wanneer zij die er profijt uit halen zwaar aangepakt worden en wel daar waar het hen het meest pijn doet: in hun portemonnee. Dat betekent dan ook dat de opdrachtgevers – ook de particuliere - niet langer buiten schot mogen blijven. Enkel op deze manier zien de malafide bedrijven en personen hun afzetmarkt opdrogen.
Zwartwerk, misbruik van statuten, sociale dumping, … de fraude neemt verschillende gedaanten aan. De bestrijding ervan kan dus ook maar slagen via een geheel van maatregelen. Officieel werken en laten werken moet de norm worden en beter beloond worden. Dit vraagt een gedragswijziging, van iedereen, en veronderstelt een beter ondernemersklimaat. De overheid moet de pakkans voor zwartwerkers en fraudeurs verhogen (zonder de bonafide bouwbedrijven extra verplichtingen op te leggen) en hen ook afdoende straffen (iedereen moet mee het bad in, ook de particulieren). Tot slot is ook meer en betere samenwerking tussen alle Europese inspectiediensten en controleorganen noodzakelijk om de dumping en het zwartwerk van buitenlanders te bestrijden.
Ook interessant
- Bouw & Wonen Partners:
