Uiteindelijk kom je vooral spullen tegen die écht niet weg kunnen, en die toch eigenlijk wel een plekje in huis verdienen. Het gevolg: je eindigt met alleen maar meer spullen in je directe leefomgeving.
Hoe komt het toch dat het weggooien van spullen voor veel mensen zo moeilijk is? We bespreken kort drie (psychologische) barrières, en hoe je je daartegen wapent!
1: De emotionele waarde van spullen
Dit zijn de spullen die alleen voor jouzelf waarde hebben, maar (meestal) voor niemand anders. Die steen van het strand op Santorini waar je zo'n fijne zomer hebt gehad, het bandshirt van je eerste date met die ex die je al in geen jaren meer gezien hebt...En die herinneringen waren in eerste instantie ook de reden om deze spullen te bewaren, want het praktisch nut is meestal ver te zoeken.
Tip om ermee om te gaan: aangezien het hier om de herinneringen gaat, kun je die prima bundelen. Maak foto's van de spullen waar het om gaat. Plak deze in een mooi album, en schrijf er een stukje of verhaal bij over de betekenis.
2: Angst om spijt te krijgen
De reden dat we alles bewaren wat we misschien, eventueel, óóit nog een keer nodig zouden kunnen hebben. Van oude gebruiksaanwijzingen van apparaten die we al jarenlang probleemloos gebruiken, tot de studieboeken van je eerste jaar aan de universiteit.Tip om ermee om te gaan: besef je dat er een verschil is tussen iets nodig hebben, en iets mógelijk nodig hebben. Bij iets dat je nodig hebt, zul je niet eens overwegen het weg te doen. Iets bewaren dat je niet gebruikt, zorgt alleen maar voor onnodige onrust in je leven en je huis. Vraag je dus serieus af wanneer je het voor het laatst gebruikt hebt. Is dat al langer dan een jaar geleden? Dan ben je beter af door het weg te doen.
3: Schuldgevoel
Dit is misschien wel de hardnekkigste van de drie. Er kunnen een aantal redenen zijn waarom we ons schuldig voelen bij het zelfs maar overwegen om bepaalde spullen weg te doen.Je hebt het gekregen van een geliefde, en dus voelt het alsof we niet dankbaar zijn door het weg te doen.
De aanschafkosten waren hoog, en het is nog niet opgebruikt. Iedereen doet wel eens een miskoop. Een snowboard of dure blender die je uiteindelijk toch niet zo vaak gebruikt als je gedacht had, bijvoorbeeld. Gewoon maar wegdoen voelt dan zonde.
Het voorwerp vertegenwoordigt een bepaalde droom of doel. Misschien heb je skeelers gekocht met het rotsvaste voornemen er elk weekend op uit te gaan. Of het hele oeuvre van Tolstoj, omdat je nu toch echt eens je literaire kennis op moet halen. Wanneer je die voornemens niet waarmaakt, kan het voelen alsof je je verlies toegeeft wanneer je deze spullen wegdoet.
De tip: probeer je spullen eens te zien als een huisdier waar je écht niet meer goed voor kunt zorgen. Klinkt gek, maar "stay with us". Het punt is namelijk: in alle gevallen staan de spullen niets te doen. Eigenlijk verwaarloos je ze daarmee, en daarmee doe je ze óók geen recht aan. Zorg dus dat je een nieuwe eigenaar vindt die wél optimaal gebruik van deze spullen kan maken. Jij hoeft je niet meer schuldig te voelen, die ander is er blij mee en je spullen hebben een nieuw leven gekregen!
