Verhuren aanmoedigen in plaats van ontmoedigen is enige oplossing

De concurrentie op de huurmarkt woedt vandaag in alle hevigheid, blijkt uit de cijfers van CIB. "De enige oplossing is meer aanbod creëren", zegt huurexpert Filip Dewaele onder meer in onderstaand statement. "Want voor elke woning die nu verhuurd wordt, blijven er 26 kandidaat-huurders in de kou staan."
Maar hij kijkt ook vooruit. "In het najaar komen tientallen miljarden terug die in de staatsbon zijn geïnvesteerd. Laat de politiek dat moment aangrijpen om de krapte op de woningmarkt aan te pakken door investeren in een huurwoning aan te moedigen in plaats van te ontmoedigen. Dan zal het mooie eenmalige rendement dat die staatsbon de investeerders heeft opgeleverd nog vele keren groter zijn voor de hele maatschappij en zal iedereen er de vruchten van plukken."

Vlamingen die investeren in een tweede woning bouwen niet alleen aan hun eigen toekomst. Ze zorgen er ook voor dat een gezin een woning op maat kan huren. Al wordt dat almaar moeilijker. Om u een idee te geven hoe het er vandaag aan toe gaat op de Vlaamse huurmarkt: voor elke huurwoning zijn er dubbel zoveel gegadigden als twee jaar geleden. Voor elke huurder die een nieuwe woning vindt, blijven in Vlaanderen gemiddeld 26 kandidaat-huurders met lege handen achter, blijkt uit onze jaarlijkse Huurbarometer van Dewaele. 26 mensen die dan op zoek moeten naar een andere huurwoning waarvoor opnieuw 27 kandidaat-huurders zijn – in de centrumsteden zelfs al snel dubbel zo veel.

Alle experts zijn het er dan ook over eens dat er nood is aan meer aanbod. Meer huizen voor meer huurders. Dus als de politiek de almaar grotere krapte op de huurmarkt wil aanpakken, zal ze de vastgoedsector de hand moeten reiken in plaats van investeerders weg te duwen.

Ontwikkelaars zetten nu al heel wat projecten (en dus huurappartementen) on hold omdat de btw op sloop en heropbouw is opgetrokken. Met de voorstellen waarmee onder meer Vooruit nu naar de kiezer trekt, komt ook de private verhuurder in het vizier. Nochtans vervult die een heel belangrijke rol in het aanbod. Private verhuurders zorgen voor diversiteit, zijn vaak lokaal betrokken en geven huurders meer keuzemogelijkheden omdat ze woningen aanbieden die aan verschillende behoeften en voorkeuren voldoen. Maar waarom moet iemand die in de stad een nieuwbouwappartementje wil verhuren aan jonge starters 21% btw betalen terwijl op een sociale woning maar 6% betaald wordt?

Eigenaars willen nochtans volop investeren in een duurzamer aanbod, ook al worden ze daar niet voor beloond. Drie op de vier tweeslaapkamerappartementen die te huur worden aangeboden, hebben een EPC A of B. Dat is een besparing voor de huurder, die zijn energiekosten onder controle kan houden, maar een kost voor de verhuurder. Als partijen zoals Vooruit dan met voorstellen komen zoals een huurplafond, wordt dat een nog moeilijker verhaal. Kan een huurder een gerenoveerd pand dan pas betrekken nadat de overheid na de renovatie een extra controleur heeft gestuurd die zal bepalen wat die renovatie waard is? Gaat de overheid bepalen hoeveel huur een eigenaar mag vragen voor een woning waarin hij zelf investeert.

Het is de verantwoordelijkheid van de overheid om ervoor te zorgen dat er voldoende aanbod is. En dat kan ze niet alleen, daarvoor heeft ze de grote en kleine investeerders in vastgoed broodnodig. In het najaar komen tientallen miljarden terug die in de staatsbon zijn geïnvesteerd. Laat de politiek dat moment aangrijpen om de krapte op de woningmarkt aan te pakken door investeren in een huurwoning aan te moedigen in plaats van nu te ontmoedigen. Dan zal het mooie eenmalige rendement dat die staatsbon de investeerders heeft opgeleverd nog vele keren groter zijn en de hele maatschappij er de vruchten van plukken.