Tadao Ando: architect in de spotlights (fotospecial)

Tadao Ando bouwde tot nu toe ongeveer 200 gebouwen waarvan slechts enkele op het Europese vasteland. In al zijn ontwerpen is de invloed van de rijke Japanse bouwtraditie sterk aanwezig zoals aanwending van terrassen, glazen veranda, goed gedimensioneerde binnentuinen maar dan vertaald in een hedendaagse vormgeving. Ando's laatste museumontwerp (2006) is gesitueerd aan het Palazzo Grassi in Venetië in opdracht van François Pinault (eigenaar van de Fnac-keten)als zetel van de Foundation Pinault pour l'Art Contemporain met een kostprijs van € 150 mio. Pinault omschreef het ontwerp van Ando als "een ruimtetuig dat landt op het water"

Als autodidact leerde Ando de stiel bij een timmerman in de buurt waar hij woonde. Het traditionele Japanse vakmanschap past hij toe bij houten bekistingen, waarin het beton wordt gestort. Zijn bewuste kennismaking met "Architectuur" begon toen hij als 15-jarige toevallig een boek over Le Corbusier ter hand nam. De begaafde self made man en gewezen bokser reisde met zijn schetsboek de wereld rond om dan bekende bouwwerken te bestuderen (zoals de Villa Savoie te Poisy nabij Parijs van Le Corbusier en de 12e-eeuwse Cisterciënzerrabdijen van Sénanque, Le Thoronet en Silvacane in de Provence, Zuid-Frankrijk) om via deze weg geleidelijk tot inzicht te komen over het wezen van de architectuur.

In 1969 stichtte Ando zijn eigen architectenbureau "Tadao Ando Architects & Associates".

In 1995 won hij de prestigieuze Pritzker Architectuur Prijs, vergelijkbaar met de Nobelprijs maar dan voor Architectuur. Hij schonk het 100.000 dollar bedragende prijzengeld aan de wezenslachtoffers van de aardbeving van Kobe (1995). Ando is door de International Union of Architects (UIA) verkozen tot laureaat van de Gouden Medaille 2005 (een driejaarlijkse prijs). Het is de meest ultieme erkenning die een architect kan krijgen van zijn vakgenoten. Hij is tot nu de enige architect die vier prestigieuze erkenningen ontving nl de Pritzker Prijs, Carlsberg, Praemium Imperiale en de Kyoto Prize.

Alle kenmerken van Ando's architectuur vind je terug in het Museum Langen Foundation:

een uiterst bedachte driedimensionele ordening van eenvoudige zich vaak herhalende bouwvolumes met een avontuurlijk looppad doorheen het geheel
- een goed gedoseerde en vindingrijke aanwending van de natuurelementen zoals licht (meegaand-, tegen- en strijklicht), wind, water en taluds met grond
- een uitzonderlijk goed bestudeerde inplanting van het gebouw met een groot inlevingsvermogen voor de plek of de site (zie Critical Regionalism bij [1]
- een weergaloos perfecte uitvoering met een bijzondere voorliefde voor betonarchitectuur

Bekijk de fotospecial van Tadao Ando. Klik hier.