Schots bouwschandaal woekert schaamteloos door

Of het nieuwe gebouw voor het Schotse parlement dit jaar nog wordt opgeleverd, is twijfelachtig. Het is al ruim drie jaar over tijd. Wel zeker is dat dit Holyrood nu al tien keer zo duur is als oorspronkelijk was geraamd.

De prijs van 65 miljoen euro van zes jaar geleden voor het Schotse parlement staat inmiddels op 645 miljoen euro. In de Schotse hoofdstad Edinburgh wordt gevreesd dat de kosten uiteindelijk boven de ‘magische’ grens van 750 miljoen euro uitkomen.

Volgens rechter Lord Fraser van het Schotse Hooggerechtshof hebben vooral veel politici er een potje van gemaakt. Maar ook hoofdaannemer Bovis Lend Lease valt veel te verwijten.
Het eerste probleem vormde direct al de aanbesteding. Bovis stond oorspronkelijk niet op de shortlist – HBG Construction overigens wel – maar kwam weer terug nadat een hoge ambtenaar een goed woordje had gedaan. Ondanks het feit dat Bovis de hoogste inschrijver was, kreeg het bedrijf toch de opdracht.
Commercieel directeur B. Mcuade van Bovis gaf in zijn verhoor toe dat “het aanbestedingsproces in elkaar was geflanst”. De bouwer moest daarna zo snel mogelijk beginnen, zodat de politici nog voor de verkiezingen van 1999 konden laten zien dat er echt werd gewerkt.

Ontwerp
Omdat de voorbereidingen en zelfs het ontwerp nog niet klaar waren, was dat vragen om moeilijkheden. Al snel raakte Bovis in tijdnood, die door de vreemdste eisen van de ontwerper steeds erger werden. Uitvoerend directeur A. Mack wuifde kritische vragen van de parlementaire begeleidingsgroep over het bouwtempo echter voortdurend weg. Mack bleef tegenover de politici volhouden dat er geen vuiltje aan de lucht was.
Rechter Fraser heeft al aanzienlijke problemen boven tafel gebracht. Hij vraagt zich bijvoorbeeld af waarom het na de dood van architect Enric Miralles in juli 2000 anderhalf jaar duurde voordat een nieuwe hoofdarchitect werd benoemd. “Al die tijd was er dus niemand aanspreekbaar”.
Bovendien zit er sinds 2001 niemand met bouwkundige ervaring in het projectteam van de opdrachtgever. De politici stuurden toen de bouwdeskundige A. Ezzi (“Ik ben een ouderwetse projectmanager”) de laan uit omdat hij voortdurend wilde bezuinigen om binnen het budget te blijven. Op zijn stoel kwam ene Sarah Davidson, een ambtenaar die in haar verhoor duidelijk liet blijken van bouwen geen verstand te hebben.
De belangrijkste schuld ligt echter bij de politiek. Die wilde voor het Schotse parlement, dat pas in 1998 na ruim 300 jaar in ere werd hersteld, hoe dan ook een imposant en monumentaal bouwwerk. Dat al na een jaar bleek dat dat veel duurder zou worden, hielden ze voor het parlement geheim. Vooral de toenmalige eerste minister D. Dewar dreef zijn zin door. Hij kan echter niet meer getuigen want hij is net als de architect overleden. Dat maakt het achterhalen van de achtergrond van dit bouwschandaal Schotse stijl er niet makkelijker op.

Bouw & Wonen heeft een special over dit project gepubliceerd. Klik hier om deze special te bekijken.