Architectuur

Archistoria: De Duivel van Gent

De duivel is overal, zelfs in Vlaanderen. Maar vooraleer u naar de fles wijwater grijpt kan u best even in de zetel gaan zitten. Een verhaal vol intrige, geschiedenis, liefde, haat en architectuur staat u te wachten! Architectura lanceert een nieuwe rubriek `Archistoria` over de geschiedenis architecturale pareltjes in België. Archistoria duikt deze keer diep in de lokale folklore om de duivel te verdrijven. Juist ja, we trekken naar het Geeraard de Duivelsteen in Gent.

Het jaar des Heren 1200, Zeger II, burggraaf van Gent krijgt een kind. De zwartharige jongen heeft een donkere huidskleur, wat hem prompt de bijnaam de Duivel oplevert. Zijn moeilijke karakter - wat later in zijn leven prominent op de voorgrond zou treden - verankert de lapnaam in de geschiedenis.

Ruim 50 jaar later bouwt Den Duyvel een Steen, een machtig slot dat toch nog de huiselijkheid van een chateau heeft. Deze schizofrenie keert terug in de latere renovaties. Het Steen ligt aan de oever van de Nederschelde, het water komt likkend tot aan de hielen van de burcht. Vreemd, de duivel houdt niet toch niet van water?

Sagen en realiteit

Geeraard trouwde met Margareta van Saint-Pol en later nog eens met Elisabeth van Sloten, de dochter van een rijke lakenhandelaar. Eén van de twee vrouwen schonk hem een zoon. Deze had dezelfde uiterlijke kenmerken als zijn vader en kreeg meteen de Moor als bijnaam.

De Duivel was echter niet tevreden met deze ontwikkeling en besloot zijn vrouw in een bui van dronken razernij dood te stampen. De relatie met zijn zoon zou nooit herstellen en in 1278 zou hij een plan opgevat hebben om zijn zoon door twee schippers te laten vermoorden.

Lees verder op Architectura

Ook interessant