Bij de universiteiten zitten de aula’s dan weer overvol, met als gevolg dat er verschillende studenten vaak geen zitplaatsen hebben, waardoor ze ofwel de les niet mee kunnen volgen, ofwel de les moeten volgen al zittend op de grond tussen twee rijen stoelen.
Enkele professoren hebben dit probleem al aangepakt door de mogelijkheid te bieden de lessen van thuis uit mee te volgen door middel van een webcam. Maar ook dit is reeds verworpen als een goede oplossing, omdat studenten op die manier het sociale contact met hun medestudenten verliezen. De enige oplossing op lange termijn is de scholen uit te breiden. Indien de scholen budget krijgen om uitbreiding te verwezenlijken, blijft er nog het probleem bestaan dat de nieuwe klaslokalen er uiteraard niet van de ene op de andere dag staan. Vaak duurt het jaren voor zulk een project afgewerkt is en is het dus nog jaren wachten voor de desbetreffende school meer kinderen onderdak kan bieden.
Wat vele Belgen niet weten is dat er wel degelijk een duurzame oplossing bestaat om zo’n periodes te overbruggen: semi-permanent bouwen. Dat wil zeggen dat er een tijdelijke aula of klaslokaal opgezet kan worden. Deze tijdelijke structuur kan volledig opgezet en ingericht worden naar de noden van de gebruikers. Dat wil zeggen dat je binnenin geen enkel verschil ziet met een aula of klaslokaal in een vast gebouw. Zulke structuren zijn volledig wind- en waterdicht, zijn voorzien van verwarming en sanitaire voorzieningen indien gewenst.
De opdrachtgever kan hier zelf kiezen om de structuur te huren, te leasen of aan te kopen. Zo’n structuur kan blijven staan van enkele maanden tot enkele jaren. Nadien wordt de structuur afgebroken en gewoon opnieuw gebruikt voor een volgend project. Duurzaamheid staat dus wel degelijk centraal binnen deze oplossing.
