Recente enquêtes leggen vinger op de wonde
Recente rondvragen van bedrijven actief in de bouwsector bevestigen een reeks ongemakken die mensen ervaren in een stedelijke omgeving : verkeersoverlast, een drukke omgeving, onveiligheid, gebrek aan privacy en rust enz. Ook stadsmussen blijken op zoek te zijn naar voldoende groene ruimte, leuke buren, comfort, rust en veiligheid. Ongeacht de locatie van je woonst staat de nood aan een eigen terras of tuin op nummer één. Hoewel gedeelde woonvormen steeds vaker opduiken, lijkt dit nog moeilijk ingang te vinden. Zelfs gedeelde tuinen vallen bij een heleboel mensen in slechte aarde. In familieverband – met je ouders bijv. – lijkt dit wel te kunnen.Inzetten op deze bekommernissen kan een mentaliteitsverandering ten aanzien van de stad helpen verwezenlijken. “Voormalig minister van wonen Marino Keulen had het tien jaar geleden al goed gezien met zijn boutade : Wonen in een stad moet eruit zien als wonen in een dorp.”
It’s the economy, stupid
Tweeverdienersgezinnen met kinderen zijn gegeerd in steden en buitengebied, want zij blijken cruciaal te zijn voor de belastinginkomsten van de respectievelijke gemeenten. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat er vandaag al heel wat inspanningen geleverd worden – niet het minst door bouwbedrijven - om aantrekkelijke woonprojecten op touw te zetten. Gevolg vandaag is evenwel dat die jonge gezinnen niet kunnen op tornen tegen oudere generaties die zulke projecten graag als investeringsvastgoed verwerven. Anderzijds wordt die markt – zeker in studentensteden – ook aanzienlijk ingenomen door ‘samenhuurders’ die de woonst delen. Gevolg is dat jongvolwassenen elders op zoek gaan een betaalbare versie van een woonst met tuin en terras in o.a. een verkeersveilige omgeving. Nu blijkt dat vooral minder ontsloten locaties – zonder bijv. treinstation in de omgeving – betaalbaar blijven voor die inkomensgroepen.Lees het complete artikel hier
