In 2008 werd in San Francisco de nieuwe California Academy of Sciences opgeleverd, een nieuw duurzaam bolwerk van de hand van de Italiaanse toparchitect Renzo Piano, bekend van het Centre Pompidou in Parijs en de Potzdamer Platz in Berlijn. Het complex valt op door z'n imposant groendak, waarmee Piano aantoonde dat dakvegetatie niet enkel mogelijk is op een biljartvlakke ondergrond.
Het nieuwe complex biedt plaats aan een planetarium, een mini-regenwoud, een aquarium en verscheidene tentoonstellingsruimten. Het verenigt twee eerdere gebouwen en brengt ze onder in een transparante structuur. Twee kalkstenen muren van de vorige constructie uit 1934 werden behouden, negentig procent van het sloopafval van de oude Academy werd gerecycleerd en herbruikt. De California Academy of Sciences is zo opgebouwd dat negentig procent van de frequent gebruikte ruimtes permanent blootgesteld worden aan daglicht, wat heel wat energie ter aandrijving van de kunstmatige belichting en de koeling uitspaart. De automatisch openende koepels zijn strategisch geplaatst opdat het mini-regenwoud en het koraalrif zich zo natuurlijk mogelijk zouden kunnen ontwikkelen. Waar er toch kunstmatige belichting nodig is, stemmen de sensoren deze af op de mate waarin er natuurlijk licht binnenvalt in de ruimte. Gemotoriseerde ramen openen en sluiten automatisch en voorzien natuurlijke koeling. Buiten capteren 60.000 fotovoltaïsche cellen de zonnewarmte. Al het stromend water binnenin drijft een turbine aan die ook weer energie opwekt. Een laatste opvallend feit is dat de isolatie in de muren bestaat uit gerecycleerde jeansbroeken.
Lees verder op Architectura.be
Meer over Architectuur
- Bouw & Wonen Partners:
