Evenwicht tussen vrijheid en discriminatieverbod
Als eigenaar mag je zoeken naar een huurder die correct betaalt, zorg draagt voor de woning en geen overlast veroorzaakt. Maar een selectie op basis van afkomst, leeftijd, geaardheid, gezondheid, gezinssituatie of vermogen is wettelijk verboden. Toch is niet elke voorkeur automatisch strafbaar. Een afwijzing is toegestaan als je ze kunt motiveren met objectieve en redelijke argumenten, bijvoorbeeld onvoldoende betaalcapaciteit of praktische belemmeringen zoals ongeschiktheid van het pand voor rolstoelgebruikers.Wat mag je wel vragen aan kandidaat-huurders?
Informatie vragen mag, maar enkel als het relevant is voor het huurcontract. Zo mag je informeren naar burgerlijke staat, inkomen, kinderen, huisdieren of muziekinstrumenten. Je mag echter geen hogere huur vragen of een bezoek weigeren omdat iemand een buitenlandse naam heeft. Ook discriminerende uitspraken in je zoekertje of bij een makelaar zijn verboden.Grenzen aan informatieplicht
Een kandidaat-huurder is niet verplicht om alle vragen te beantwoorden. Hij of zij mag bepaalde gegevens achterhouden of afschermen, zoals het loonstrookje of de naam van de werkgever. Vertrouwen en transparantie blijven belangrijk, maar afdwingen mag niet.Sancties bij overtredingen
Wie zich bezondigt aan discriminatie riskeert niet alleen een schadevergoeding, maar ook strafrechtelijke sancties. De bewijslast ligt vaak bij de huurder, wat juridische procedures lastig maakt. Toch blijven het federale gelijkekansencentrum en huurrechtorganisaties streng toezien op correcte toepassing van de wet.In 2025 blijft dus het advies: screen je huurder, maar doe het binnen de grenzen van de wet. Zo vermijd je risico's en zorg je voor een eerlijke woningmarkt.