Praktisch alle zwembaden in Nederland zouden formeel de deuren moeten sluiten omdat ze niet aan de eisen voldoen die in de wet staan.
R. Stender, directeur van onderzoeksbureau Aquabasic, verklaart in de afgelopen negentien jaar nog nooit een zwembad te hebben aangetroffen dat op alle punten voldoet aan de Wet hygiëne en veiligheid badinrichtingen en zwemgelegenheden.
Het meest voorkomende manco is volgens onderzoeker Stender te weinig sanitaire voorzieningen. Bovendien treft hij regelmatig een niet voldoend ventilatiesysteem. Bij een te vochtige lucht kan onder invloed van chloriden, die door slechte ventilatie condenseren op staal, corrosie optreden. In een zwembad in Deventer kwam vorig jaar door chloridespanningscorrosie een ventilatiekanaal naar beneden. Een jaar daarvoor stortte, om dezelfde reden, een plafond in een zwembad in Steenwijk naar beneden.
Verder ontdekt Stender bij zijn inspecties dat scherpe punten niet goed zijn afgewerkt. Daarnaast is vaak de route in zwembaden niet praktisch. Een slechte routing kan onveilig zijn, omdat kinderen bijvoorbeeld direct uit de kleedkamers voor diepe zwembassins komen te staan.
Als laatste noemt Stender de gladde vloeren in de zwembaden. Uit een onderzoek van de afdeling Waren- en Dienstenonderzoek van de ANWB en Aquabasic bleek deze week dat bij vier van de vijf zwemparadijzen de vloeren te glad zijn. Dat komt volgens Stender door onvoldoende afvoermogelijkheden voor het water, de keuze voor een goedkope vloertegel en slechte reiniging.
Uit cijfers van Letsel Informatie Systeem van Consument en Veiligheid blijkt dat jaarlijks 7500 ongevallen gebeuren in de circa 3500 zwemgelegenheden in Nederland (waartoe behalve de zwemparadijzen ook baden bij sauna- en fitnessgelegenheden, campings en hotels worden gerekend). Een val in een zwembad is in 45 procent van de gevallen oorzaak van het letsel.
Aanpassingen
Stender schat de kosten van noodzakelijke aanpassingen om de zwembaden aan de eisen in de wet te laten voldoen op miljoenen en mogelijk zelfs miljarden euro’s. “Een zwembad bouwen is duur. De gemeente heeft een bepaald budget. Als ze de glijbaan een paar meter langer willen, dan wordt er op andere dingen, zoals bijvoorbeeld vloertegels, bezuinigd. Want een langere glijbaan trekt meer bezoekers.”
Stender verwacht dat er onder dwang van de verzekeraars een strenger toezicht zal komen. Volgens hem is het aantal claims de afgelopen jaren al toegenomen en het aantal zal alleen maar stijgen. “Provincies zijn nu verantwoordelijk voor het toezicht op de zwembaden. Niet elke provincie doet dat even consequent. Pas als er een plafond naar beneden komt, worden er maatregelen genomen.”
Woordvoerder S. Piest van het Inter Provinciaal Overleg (IPO) – de provincies zijn verantwoordelijk voor het toezicht op zwembaden – is het absoluut niet eens met de bevindingen van Stender: “Hij kan niet tellen. Het merendeel van de zwembaden voldoet aan de eisen in de wet.”
