Architectuur

Brusselse architectuurwereld en visie op stedenbouw loopt mank

Something’s rotten in the city of Brussels, en wel op architecturaal en stedenbouwkundig niveau. Canvas zond onlangs een aflevering uit van Panorama waarin pijnlijk duidelijk werd hoe de hoofdstad van Vlaanderen, België en Europa de laatste jaren heeft nagelaten een stedelijke strategie uit te werken die een grootstad aan het begin van dit millennium nodig heeft. En in Brussel Nieuws getuigde de Belgische en internationaal geëerde architect Julien De Smedt vorige week nog over wat hij noemt de ‘incestueuze Brusselse architectuurwereld’.

Julien De Smedt haalt op het internationale toneel prijzen binnen (recent nog twee Architizer A+ Awards en een Mipim Award, JD) maar is ontsteld over de houding van onze hoofdstad tegenover architectuur en stedenbouw. In een interview in Brussel Nieuws (4 april 2013) hekelde hij de ‘middelmatigheid van de Brusselse architectuurwereld’. Terwijl De Smedt in Oslo, Istanbul en Shangai knappe projecten uitvoert, kreeg zijn bureau in Brussel nog geen enkele opdracht. Over de reden daartoe is De Smedt formeel: “[In Brussel] kent iedereen elkaar. Maar ik heb geen zin om een opdracht te krijgen omdat ik beste maatjes ben met de juiste persoon. Ik wil worden aangenomen op basis van mijn expertise.”

Verkavelde, niet-transparante besluitvorming
Bovendien krijgt De Smedt vaak het verwijt te ambitieus te zijn of te internationaal te werken. “Of onze projecten zouden te gek of te duur zijn, maar dat is onzin,”, zegt De Smedt. “We werken binnen de budgetten. Wel zijn onze project on-Belgisch extravert. Ik wil niet pretentieus klinken, maar opdrachtgevers en beleidsmakers zitten niet op het niveau van wat wij voorstellen. De middelmatigheid van de Brusselse architectuurwereld is geen geheim. Wij [daarentegen] hebben iets te zeggen. Niet over bakstenen gebouwen maar over de toekomst van de stad en de samenleving, want dat hangt met elkaar samen. Ik ben teruggekeerd omdat ik zin had om in Brussel te werken. Op een bepaalde manier voelde ik me verantwoordelijk voor de toekomst van mijn stad.”

Lees verder op Architectura