Verbindingselement voor betonstaal

Drie schroefverbindingen op een rij koppelen gezamenlijk twee stukken betonstaal. En dat met relatief weinig omwentelingen.

Octrooi 1020069 beschrijft een systeem voor het koppelen van twee stukken betonstaal. Het verbindingselement bestaat uit twee delen, elk met een van inwendig schroefdraad voorziene opening voor de aansluiting op het staal.

Deze taps toelopende schroefdraad is onderbroken door zes langwerpige uitsparingen, wat snijkanten oplevert voor het snijden van uitwendig schroefdraad op het maagdelijke betonstaaluiteinde. Daarbij is het wel nodig dat de betrokken uiteinden van het betonstaal vooraf ook taps worden gemaakt. De uitvinder koos voor deze conische schroefverbinding omdat hierbij voor een stevige verbinding relatief weinig omwentelingen nodig zijn.
De onderlinge koppeling van de twee delen van het verbindingselement gaat ook weer via een schroefverbinding. Het ene deel heeft daartoe een uitstekend gedeelte met uitwendig schroefdraad, het andere een opening met overeenkomend inwendig schroefdraad.

Wat betreft de vorm van dat inwendige schroefdraad zijn er twee mogelijkheden: cilindrisch of conisch. Hoewel het octrooi ook een variant met cilindrisch schroefdraad claimt, heeft een conische schroefdraad volgens de uitvinder toch de voorkeur. Met het al eerder genoemde argument dat in dat geval relatief weinig omwentelingen nodig zijn voor een stevige onderlinge verbinding.
Over de montage op de werkplek is het octrooi niet zo eenduidig. Op de ene pagina suggereert de tekst dat het verbindingselement eerst op het uiteinde van het ene betonstaal moet worden geschroefd, waarna vervolgens het uiteinde van het tweede betonstaal er in wordt geschroefd. Op die manier lijkt het opsplitsen van het verbindingselement in twee delen niet zoveel zin te hebben. Tenzij je twee stukken met verschillende diameters wilt verbinden, want dan kun je bij elke diameter een optimaal passende helft kiezen. Op zich heel nuttig en de onderlinge koppeling kan dan via de gestandaardiseerde schroefverbinding.
Op een andere pagina van het octrooi staat gelukkig nadrukkelijk dat de twee delen bij voorkeur met elkaar worden verbonden nadat de ze op de uiteinden van de stukken betonstaal zijn aangebracht. Bij voorkeur hebben de helften ook “een zich radiaal uitstrekkend aanslagvlak” en “in een voorkeursuitvoering” is nabij de aanslagvlakken een ringvormige spleet aangebracht die bij het aandraaien wordt dichtgedrukt. Dit geeft een voorspanning, wat bijdraagt tot een goede verbinding.
Voor wat betreft het onderling koppelen van de twee delen van het verbindingselement is het eigenlijk wat vreemd dat daarvoor is gekozen voor een schroefverbinding. Bij het vastschroeven van die twee delen is het onvermijdelijk dat minstens een van de stukken betonstaal een aantal keren rond zijn lengteas wordt gedraaid. Je zou denken dat een eenvoudig kliksysteem hier veel handiger is.