Wim Cuyvers' laatste lezing*

Wim Cuyvers’ werkterrein beperkt zich niet tot zijn thuisbasis Frankrijk, zijn geboorteland België en Nederland waar hij in Tilburg, Eindhoven en Delft doceerde/t. Hij werkte de afgelopen jaren ook in Spanje, in het voormalige Oostblok, in beide Congo’s, in New York en in de Filippijnen. Vaak ontstaat controverse rond zijn werk. Toch zoekt hij die niet. Hij stelt wel met aandrang fundamentele en dus lastige vragen. Bovendien maakt hij geen onderscheid tussen zijn architectuur, teksten of beeldende kunst. Nooit gedaan. “Als zij haar middelen inperkt, knipt architectuur zichzelf de vleugels af. Architectuur gaat niet enkel over gebouwen neerzetten, maar over denken. Architectuur moet existentiële ruimtes maken in plaats van functionele.”

Als architect is Wim Cuyvers voor zijn ontwerpen op zoek naar wat met een veel te groot woord de meest ‘existentiële’ ruimte wordt genoemd – een ruimte die bevraagt, die voor een verhoogde graad van confrontatie of concentratie zorgt, die enkel aan de hand van een reeks tegendelen kan worden gedefinieerd: niet geprivatiseerd, niet particulier, niet economisch, niet opgeëist en niet gecontroleerd...

Lees verder op Archipel