Studie over na-isolatie van spouwmuren is geruststellend

Het na-isoleren van spouwmuren is ontstaan in de jaren ’70 en ’80, ten tijde van de eerste energiecrisis. Door de lage energieprijzen in de jaren ’90 verdween de techniek weer naar de achtergrond. Maar vandaag komt ze terug boven water. De Universiteit Gent deed recent onderzoek naar de na-isolatie van spouwmuren om duidelijkheid te scheppen in de mogelijke nadelige gevolgen van deze ingreep. We geven u de essentiële resultaten mee, deze blijken geruststellend.

Onderzoek

Professor Arnold Janssens en ingenieur-architect Marc Delghust van de Vakgroep Architectuur en Stedenbouw hebben in 2007 het tweejarig onderzoek opgestart in de eerste plaats om een aantal beweringen over de na-isolatie van spouwmuren op hun waarde te toetsen. Daartoe werden een aantal theoretische berekeningen en labtests uitgevoerd en werden 25 woningen ter plekke bestudeerd.

Vocht slaat niet door

Eerst en vooral werd nagegaan als het vocht niet doorsloeg. De spouw tussen de buitengevel en de binnenmuur heeft de functie het regenwater dat alsnog door de gevel gaat, af te voeren zodat het niet naar de binnenmuur kan doordringen. De spouw helpt ook, in beperkte mate, om de buitengevel uit te drogen. De labanalyses van de Universiteit Gent tonen aan dat als de spouw achteraf met isolatie wordt gevuld, het isolatiemateriaal geen water of vocht doorgeeft naar de binnenmuur.

Lees verder op Vlaamsearchitectuur.be