Drijvende studentenwoningen die na vijf jaar tot zelfstandige woningen worden omgebouwd. Het is een snelle en financieel aantrekkelijke mogelijkheid om de woningnood in waterrijke studentensteden te ledigen.
Utrecht overweegt als eerste studentenstad drijvende studentenwoningen die na vijf jaar tot zelfstandige woningen worden omgebouwd te realiseren.
Het gaat om een pilotproject van circa twintig units. Twee bouwlagen bestaande uit twee tegenover elkaar gelegen blokken van zes geschakelde units (3 bij 6 meter) waarvan een voor gemeenschappelijk gebruik, gescheiden door een drie meter brede gang. “Uit sociaal en politiek oogpunt is dit een ideale oplossing”, meent G. Huijgen, ontwikkelingsmanager van Dura Vermeer Business Development afdeling Ruimte en Water in Hoofddorp dat het concept bedacht.
De units komen op een drijflichaam dat is opgebouwd uit een ongeveer één meter dikke EPS-plaat met daarin een rasterwerk van betonnen balken zodat de druk van het bouwwerk gelijkmatig over het drijflichaam wordt verdeeld. De balken worden onderling met elkaar verbonden waardoor een star geheel ontstaat. Slechts daar waar op enig moment het drijflichaam in twee afzonderlijke delen wordt gesegmenteerd, is een voorziening aangebracht die het gemakkelijkst te vergelijken is met een pen/gatverbinding. Al het (geprefabriceerde) leidingwerk wordt in het EPS-lichaam opgenomen en komt op één centraal punt naar buiten.
Het drijflichaam zal circa 25 centimeter boven de waterrand uitkomen. De units zelf zijn voorzien van een betonvloer zodat zo’n vloer niet op het EPS-lichaam gestort hoeft te worden. De ontwikkelingsmanager spreekt van “een perfect geïsoleerde vloer”. Huijgen: “We zijn momenteel bezig met het nader uitwerken van de technische details. Een van de dingen die we nog moeten engineeren is de dimensionering van het betonbalkenraster. Dat is mede afhankelijk van het definitieve programma van eisen.”
Het woongebouw zelf is modulair van opzet. Architect ir. M. de Schepper van het Rotterdamse Bureau van Rooden vergelijkt de units met “bouwstenen” en trekt de vergelijking met Lego. Een standaard unit weegt ongeveer 5000 kilo en bestaat uit een stalen frame met gipswanden. De units variëren in grootte van 18 vierkante meter (onzelfstandige unit) tot 24 vierkante meter. De units zijn zowel in lengte als breedte variabel.
“De gevels krijgen een french window-achtig uiterlijk met een glazen schuifpui. Het complex zal mede daardoor als één gebouw ogen en daardoor niet met containerbouw worden geassocieerd” aldus de architect.
Het makkelijk verplaatsbare complex is door een flexibele aanlegsteiger met de wal verbonden. Daarmee wordt het gebouw tevens op zijn plaats gehouden zonder dat het verankerd is in de bodem.
Exploitatie
Stichting Studentenhuisvesting Utrecht (SSH) onderzoekt momenteel hoe tot een rendabele exploitatie kan worden gekomen en werkt aan het optimaliseren van het programma van eisen. Een zoektocht naar de meest ideale samenstelling van zelfstandige en onzelfstandige units.
Het innovatieve van dit concept is volgens de ontwikkelingsmanager dat het tijdelijke karakter van deze nieuwbouw wordt verlengd door het complex na minimaal vijf jaar om te bouwen tot kwalitatief hoogwaardige woonruimte. “Het drijflichaam is dusdanig opgebouwd dat het vrij eenvoudig in twee delen van 15 bij 12 meter kan worden gesplitst. Het tijdelijke woongebouw wordt getransformeerd tot vier watervilla’s, elk met een oppervlakte van 180 vierkante meter. Na vijf jaar blijft dus het hele frame staan en wordt verbouwd tot een compleet nieuw huis.” Omdat de wanden geen deel uitmaken van de dragende constructie is de ruimte vrij indeelbaar.
Een unit kost circa 20.000 euro. Huijgen: “Door het toekennen van een restwaarde ontlast je de opdrachtgever van een (financieel en logistiek) probleem en is er nagenoeg geen sprake van kapitaalvernietiging. Circa zeventig procent van de totale investering is al in de voorfase gedaan.”
Ifd
Het streven is om de twintig woningen voor het nieuwe studiejaar klaar te hebben. De bouwtijd beloopt twee maanden. Huijgen: “Het is de bedoeling om het gebouw op één locatie te assembleren en vervolgens naar de uiteindelijke plaats van bestemming te transporteren. Het is tenslotte ifd-bouw.”
Voor de realisatie benaderde Dura Vermeer naast architectenbureau Van Rooden, unitbouwer Wagenbouw Accommodaties en Romein Beton. Binnenkort verwacht de initiator een intentie-overeenkomst te sluiten met een EPS-fabrikant. De woningen voldoen volledig aan het bouwbesluit. “Bouwtechnisch gezien zijn er geen problemen, de juridische status is maatgevender dan de bouwtechnische beperkingen.”
Op dit moment wordt in Utrecht naar een geschikte locatie gezocht, een heikel punt volgens Huijgen. “Dit concept biedt de mogelijkheid om op bescheiden schaal in een behoefte te voorzien. Het benutten van water voor een woonfunctie ligt echter gevoelig. Doordat er steeds meer druk op de nog beschikbare ruimte komt, is het onvermijdelijk dat functies worden gedeeld of gecombineerd. Bestuurders kunnen niet aan de ene kant studentenhuisvesting en in zijn algemeenheid starters op de woningmarkt tot speerpunt van beleid verheffen en aan de andere kant initiatieven die hierop inspelen frustreren door star aan bestaand beleid te blijven vasthouden. Zowel de gemeentelijke als landelijke politiek moet daarvoor een helder beleid ontwikkelen.”
- Bouw & Wonen Partners:
