Senioren vinden het (zeer) belangrijk om zo lang mogelijk zelfstandig te blijven wonen. Maar liefst 97% van de ondervraagde 55-plussers hecht hier heel veel waarde aan. Dit is ongeacht of men in een huur- dan wel koopwoning woont, het inkomen of opleidingsniveau. Toch ziet ruim de helft (54%) van de respondenten geen noodzaak om de eigen woning aan te passen of weet men simpelweg niet wat er aangepast zou moeten worden om langer in de eigen woning te kunnen blijven wonen. Als men wel maatregelen zou nemen gaat het om het plaatsen van een traplift, het aanpassen van de badkamer, het installeren van een alarmeringssysteem. De bereidheid om de kosten aan de woning zelf te dragen verschilt zeer sterk tussen de verschillende groepen senioren. In totaal is bijna 59% bereid om aan de kosten voor noodzakelijke aanpassingen bij te dragen. Deze bereidheid is het hoogst onder de hogere inkomens (80%), hoger opgeleiden (77%) en woningeigenaren (74%).
Ook is gevraagd naar de partij die men als eerste zou benaderen om de aanpassingen aan het huis door te voeren. Logischerwijs geven huurders aan dat zij als eerste de verhuurder (woningbouwcorporatie of particuliere partij) zouden benaderen. Maar opvallend is dat de gemeente ook heel vaak genoemd wordt. Bij zowel huurders als woningeigenaren staat deze op de tweede plaats. Woningeigenaren noemen daarnaast ongeveer even vaak de aannemer. De zorgwinkel geniet onder senioren met een eigen huis blijkbaar ook grote bekendheid, want deze komt bij deze doelgroep op de derde plaats. Omdat veel genoemde noodzakelijke aanpassingen installatietechnisch van aard zijn (traplift, badkamer, alarmeringssysteem) benadert een substantieel deel van de woningeigenaren tot slot allereerst de installateur.
