Interieur

Trends uit de eetkamer

In het meubeldesign is het de laatste jaren een rommeltje. Trends buitelen in razende vaart over elkaar heen en geen mens weet meer precies waar hij aan toe is. De chaos lijkt compleet. Waar vorig jaar nog goede sier mee kon worden gemaakt, zou nu best wel eens rijp kunnen zijn voor het grof vuil. Er is in die woelige wereld echter één constante: groot. Alles zal en moet groot zijn.

We zitten op kolossale bankformaties, in onze kasten kun je verstoppertje spelen en onze bedden leiden tot pleinvrees. We hebben het kennelijk nog steeds breed en laten het daarom zo breed mogelijk hangen.

Bij de eettafels is het van hetzelfde laken een pak. Want anno 2003 tafelen we uiteraard ook uitgestrekt. Tafelen en natafelen. En voortafelen, als dat woord zou bestaan. Aan de tafel wordt immers al lang niet meer alleen gegeten. De tafel is er ook voor de uitgebreide borrel vooraf en voor het eindeloze napraten bij de zoveelste mooie fles. Dat daarbij breeduit wordt gezeten spreekt voor zich, maar dat is niet de enige reden voor de uitgestrektheid van het meubel. De ene opengevouwen zaterdagkrant mag de andere beslist niet in de weg zitten en dan moet er ook nog eens voldoende ruimte overblijven voor zorgvuldig geëtaleerde glossy tijdschriften en de laatste aanwinsten van de antiek- of kunstmarkt. De roep om ruimte is groot. Een tafel met de voorheen respectabele lengte van twee meter is inmiddels niet meer dan een bescheiden middenklasser. Wie nog enigszins mee wil tellen moet daar veertig centimeter of, liever nog, het dubbele bij optellen. Een rond tafelblad moet tenminste een middellijn van anderhalve meter hebben, want anders wordt het dringen voor de gasten.

Eettafelstoelen zijn de enige meubels die vooralsnog niet groter lijken te worden, hoewel daar met onze ongeremde eetgewoonten binnenkort wel eens verandering in zou kunnen komen. De stoelen worden wel steeds comfortabeler omdat de langdurige tafelsessies een steeds grotere aanslag op zitvlees en rug vormen.

De Woonkrant keek rond in de wereld van het tafelen en maakte een selectie. Voor grootverbruikers. Eettafels en stoelen voor wie trek heeft en bij het stillen van de honger zijn schouders niet wil inhouden

Mummie

De Franse ontwerper Jean Nouvel is een echte minimalist die zichzelf zelden tot frivoliteiten laat verleiden. Hij karakteriseert zijn eigen werk dan ook als het 'zero degree' van het design. Zijn mummietafel en -stoel getuigen daarvan: het oogt allemaal bijzonder basic. Toch zijn beide meubels sensueel en uiterst aaibaar omdat ze helemaal met zacht leer zijn bekleed. Van de tafel bestaat ook een vierkante variant. Nouvel ontwierp de ranke schoonheden voor fabrikant Matteo Grassi.

Sala

De Franse ontwerper Pascal Mourgue is de laatste jaren in de weer met zachte matrasachtige elementen die hij buigt en kromt tot comfortabele zitvormen. Voor meubelfabrikant Ligne Roset maakte hij zo eerder al een spannende zitbank met een flexibele rugleuning. Sala getuigt, weliswaar op het bescheidener niveau van de eetkamerstoel en zonder verstelbaarheid, van hetzelfde principe. Met behulp van elastische riemen in de rug en staalveren in de zitting is ook hier weer naar het lichaam gemodelleerd comfort ontstaan. Het ragfijne stalen onderstel versterk de illusie van gewichtloosheid.

Carim

Sinds een paar jaar wil iedere zichzelf respecterende meubelfabrikant de Egyptische ontwerper Karim Rashid in zijn ontwerpersstal hebben. Zo ook Cappellini. Voor dat bedrijf heeft Rashid dit jaar Carim ontworpen, een eettafelstoel met een verchroomd stalen onderstel en een zwarte of witte zitting van metacrylaat. De zitkuip kan desgewenst worden bekleed met stof of leer. Naar keuze alleen aan de voorzijde of helemaal.

Omega

Omega is door huisontwerper Gijs Papavoine ontworpen voor de Nederlandse fabrikant Montis. Het blad wordt geleverd in twee maten: 210 en een kingsizeversie van 240 cm, beide bij een breedte van 100. Het blad is aan de randen in de langsrichting met de poten meegekromd en bekleed met laminaat (rood of bijna wit) of fineer (eiken, esdoorn of kersen). Het stalen onderstel is grijs of bruingrijs afgewerkt.

FOTO: WARD JANSSEN.

C-Uno

Met zijn gebogen lijnen en zachte vormgeving is C-Uno volgens fabrikant MDF een uitnodigende stoel met evenwichtige proporties. Ook hier kan worden gekozen voor een kale uitvoering met een mat wit of zwart gelakte zitschelp van fiberglas. Voor meer zitcomfort wordt om de schelp een laag polyurethaan aangebracht die vervolgens wordt bekleed met stof of leer. Het onderstel is van verchroomd staal; het ontwerp van Francesco Bettoni.

Kufo

Aan Kufo komt geen staal te pas. De voorpoten en de zitting zijn uit een stuk gebogen esdoorn multiplex gemaakt. Zo ook de rug en de achterpoten. De stoel kan kaal, dus alleen gebeitst, worden geleverd, maar desgewenst ook met leer bekleed. Volgens de Zwitserse fabrikant Team by Wellis zit het comfort in de breedte van de eettafelstoel. Die is maar liefst 50 cm. Het ontwerp is van Kurt Erni.

Tweety

Meubelfabrikant Matteo Grassi is ooit voortgekomen uit een zadelmakerij. Dat is goed te zien aan Tweety, een eetkamerstoel die een uiterst fragiel verchroomd stalen onderstel combineert met het dikke tuigleer dat vroeger voor koetsen werd gebruikt. Het meubel is leverbaar met of zonder armleuning en kan gestapeld worden.

Tweety is ontworpen door T. Wise Eng.

Segesta

Alfredo Haberli heeft met Segesta een simpele eettafelstoel ontworpen die comfortabel zit en lekker veert in de rug.

Zitting en rug zijn samengesteld uit meerdere lagen techno-polymeer. Het onderstel is van staal. De stoel is eigenwijs vormgegeven en erg licht.

Hij kan bovendien worden gestapeld.

Het model wordt uitgebracht door fabrikant Alias.


La grande table

Als we het over grote tafels hebben, mag het gevaarte dat Xavier Lust voor MDF heeft ontworpen beslist niet ontbreken, want die is pas echt groot. De maximale lengte van La grande table is, schrik niet, 4,4 meter, en dat in een overspanning. De fabrikant noemt de startbaan een geslaagde combinatie van dynamische vormgeving en geavanceerde techniek. Hij is gemaakt van twee onderling verlijmde platen van een gebogen en gekromde legering van aluminium en magnesium. Wie aanschaf overweegt kan overigens beter eerst vragen of alle 14 aanzittenden gelijktijdig op het ding mogen leunen.

En

De Japanse ontwerper Tokujin Yoshioka is erin geslaagd de suggestie te wekken dat het ellipsvormige blad van En zweeft. De cilindervormige ondersteuning is dan ook gemaakt van helder transparant kunststof. Het blad is van gelakt MDF dat aan de randen schuin is afgewerkt om het etherische effect nog eens extra te versterken. De stabiliteit wordt gewaarborgd door de ringvormige voet van massief staalplaat. De ellips meet 183 x 130 cm. Fabrikant Driade heeft ook een ronde variant met een middellijn van 130 cm.

M2074

De tafel die het ontwerpersduo Ludovica en Roberto Palomba voor de Mondocollectie van Cappellini hebben gemaakt is maar liefst drie meter lang. Gezien die forse afmeting is het meubel een wonder van lichtvoetigheid. De diagonalen die het onderstel van gesatineerd roestvrij staal zijn stabiliteit moeten geven spelen fraai mee in het fascinerende ontwerp. Voor het dunne blad kan gekozen worden uit geperst zandkleurig, bruin of wijnrood marmerstof dan wel voor eiken-, walnoten- of wengefineer.

Eettafelstoelen

De tijd is allang voorbij dat een eettafelstoel met stalen poten tot de keuken of de kantine veroordeeld was. Staal beleeft hoogtijdagen aan de eettafel, liefst frele en een beetje high tech ogend. En bij voorkeur verchroomd of roestvrij natuurlijk, want lak en andere coatings hebben onder de maaltijd nogal te lijden van ongedurig voetenwerk. Daarmee zijn de eettafelstoelen overigens geen ongemakkelijke dingen geworden, want aan zitting en rug wordt zeker de nodige aandacht besteed. Comfort telt zwaar, want de vele gangen moeten ongebroken kunnen worden uitgezeten. Goede zitvormen daarom, en zachte en luxe bekledingen. De vormgever laat zich bij stoelen doorgaans wat nadrukkelijker gelden dan bij eettafels, maar wilde uitspattingen zijn taboe. Experimenten vinden dan ook vooral plaats in het cosmetische vlak. Met de bekleding bijvoorbeeld. Daar zullen de dessins en bloemmotieven die langzamerhand weer in zwang raken waarschijnlijk het eerst echt doorbreken.

Lebeau

De sculpturale ronde tafel die Patrick Jouin heeft ontworpen voor fabrikant Cassina is een hyperboloide die is gemodificeerd om ruimte te maken voor de knieen. Het blad is van glas, aan de rand glad en voor de rest gezandstraald. De schaal is opgebouwd uit vier kunststof segmenten die naar keuze kunnen worden gelakt of bekleed met tuigleer. De voet is van roestvrij staal. Lebeau wordt geleverd met diameters van 140 en 160 cm

Eettafels

Met tafels kun je weinig experimenteren en dat is eigenlijk wel een rustig idee, want de modegevoeligheid is daardoor veel kleiner dan bij fauteuils en banken. Bij de tafelbladen is het uitkijken geblazen met hardglas. Dat is mooi, maar wel erg doorzichtig. Gelukkig wordt er de laatste tijd hier en daar geexperimenteerd met glas in een structuur die voorkomt dat je onder het eten ongewilde blikken op de knieen van de overbuur werpt. Verder is het doorgaans laminaat en fineer wat de klok slaat. De jus zit dan ook vooral in de onderstellen. Daar voert staal al jaren de boventoon. Roestvrij als het meezit. Glanzend, mat of, wat erg mooi is, gezandstraald. Van belang is dat de tafel niet gaat wiebelen als zes eters tegelijk een taai uitgevallen eendenborstfilet aansnijden. Sommige ontwerpers bedenken alleraardigste oplossingen om de stabiliteit van het geheel te waarborgen.

Lens

Ontwerpster Patricia Urquiola heeft voor B&B-Italia een geraffineerd glazen blad bedacht. Tussen twee platen van kristalglas is een folie aangebracht dat de sandwich caleidoscopische kwaliteiten geeft die vergelijkbaar zijn met de gebrandschilderde ramen in de achttiende-eeuwse paleizen van Venetie. Het blad kan naar keuze transparant of met een finish in grijs of brons worden geleverd. Het fraaie stalen onderstel (grafiet, brons of zwart) completeert het gewaagde geheel.