De Polen in Nederland worden door politici en verontruste burgers steeds vaker als probleem bestempeld. Het zijn echter niet de Polen die met hun gedrag de problemen veroorzaken, maar het is juist het lakse gedrag van werkgevers en de overheid. Zij nemen te weinig verantwoordelijkheid voor de Polen die hier naartoe komen, waardoor ze de dupe worden van slechte huisvesting (met z'n tienen in een rijtjeshuis of samengepropt op een camping) en uitbuiting door malafide uitzendbureaus of werkgevers.
Dit blijkt uit een journalistiek onderzoek door freelance-journaliste en LUX-programmamaker Cindy Cloïn. Zij interviewde vijftien sleuteligurenover de Oost-Europese (arbeids)migranten in Gelderland, in opdracht van debatcentrum LUX in Nijmegen. Ze probeerde een antwoord te vinden op de vraag in hoeverre er nu echt sprake is van een `Polenprobleem'.Wat is beeldvorming en wat is werkelijkheid?
In Gelderland wordt er amper overlast ervaren van `zuipende en luidruchtige Polen', zoals in de media regelmatig is te horen. Als er sprake is van een Polenprobleem, dan gaat het vooral over de soms schrijnende omstandigheden waaronder de Polen hier wonen en werken.
Zowel gemeenten als werkgevers worstelen met de vraag hoe je dit aan moet pakken. Maar niemand lijkt echt de verantwoordelijkheid te nemen, waardoor de omstandigheden niet verbeteren. Een parallel met de situatie van de gastarbeiders van veertig jaar geleden is snel getrokken.
Behalve het gebrek aan verantwoordelijkheid is er ook gebrek aan kennis. De (lokale) overheid heeft geen idee hoeveel Polen er in een gemeente wonen en werken. Dergelijke kennis is essentieel als je bijvoorbeeld de huisvesting of taalonderwijs wilt verbeteren.
Op dit moment worden de problemen niet (structureel) aangepakt. Dat heeft direct gevolgen voor de integratie, nu en op langere termijn. Immers, op een camping met een paar honderd Polen kan er nooit sprake zijn van een succesvolle integratie in de Nederlandse samenleving.
Ook interessant
- Bouw & Wonen Partners:
