Afgelopen donderdag werd bekend wie de eerste NAi-Prize, de tweejaarlijkse prijs voor het beste gebouw van een architect onder de 40 jaar, heeft gewonnen. Tijdens de bijeenkomst in het NAi kregen Jacob van Rijs en Winy Maas van MVRDV de prijs [voor hun woonwijk Hageneiland in Ypenburg - zie foto], een cheque van 10.000,- Euro uit handen van Herman Hertzberger, de ontwerper van de met de Gouden Leeuw gepremieerde expositie van de NAi-Prize onder de titel 'Fresh Facts' in Venetie.
De avond begon met twee lezingen. Eerst gastheer en jurylid Aaron Betsky die sprak vanuit de historie van de gildes en de ontwikkeling van het beroep via de meester/gezel verhouding naar de huidige tijd waarbij vooral in Nederland de jonge architect meer mogelijkheden kreeg om zich te ontplooien. Tussendoor herhaalde hij nog even zijn belachelijke statement dat de Tweede Kamer van Pi de Bruijn zou moeten worden afgebroken en vervangen door een ontwerp van de jonge generatie; die zichzelf volgens hem karakteriseert als 'Generatie 1.0'. Hij zag in het overzicht van de inzendingen een goede röntgenfoto van de inhoud van hun talent en kracht.
Juryvoorzitter Janny Rodermond probeerde in haar verhaal aan de hand van een aantal voorbeelden een thematische lijn te ontdekken in de ingezonden en genomineerde gebouwen. De meer regio- en contextgebonden aanpak en de vanuit het programma gestuurde strategie komen wat haar betreft goed samen in de vijf nominaties, die ze alle uitgebreider toelichtte.
Herman Hertzberger tenslotte kijkt met verbazing naar de resultaten van vandaag de dag: 'Goh wat knap... al die overstekken.... hoe krijg je het betaald...' maar miste waarom al dat geweld nu nodig is - behalve om aan nog meer werk te komen. Hij vertelde verder over de inrichting van de expositie in Venetie en concludeerde aan de hand van de Victory Boogie Woogie van Mondraan dat architectuur geen spierballen moet tonen, niet gebaseerd moet zijn op spektakel, geen rechtvaardiging moet zoeken in het programma, maar meer alledaags, niet commercieel en uiteindelijk in één woord 'onkreukbaar' moet zijn. En dat zag hij wel terug in de vijf door de jury genomineerde gebouwen.
