Beaufort strooide wel heel royaal met de centen

Met een flinke portie ambitie, scherpe prijzen, maar vooral ook een grote mond wilden de bouwers van Beaufort Prefab Skeletbouw Nederland en zelfs België, Duitsland, Spanje en Portugal veroveren. Maar zover kwam het niet. Het bedrijf is failliet. Wat ging er mis?

Het was uiteindelijk FC Groningen die Beaufort spreekwoordelijk de nek omdraaide. De voetbalvereniging vroeg in juli met succes het faillissement aan van de bouwer omdat een deel van de sponsorgelden nog niet was ontvangen. Maar ook als de club niet naar de rechter was gestapt, was Beaufort ten onder gegaan. De rij schuldeisers was daarvoor al te lang geworden.

Twee jaar geleden leek er nog niets aan de hand. Directeur en oprichter van Beaufort liet blakend van zelfvertrouwen weten dat zijn Beaufort een omzet van 140 miljoen euro naderde. Iedereen die het maar horen wilde, vertelde hij over zijn grootse plannen. Nieuwe fabrieken in Utrecht, Maastricht en Groningen. Uitbreiding in België, Duitsland, Spanje en Portugal. Niets en niemand kon Beaufort wat maken, was de boodschap van de directeur.
De investeringen van Beaufort bleven ook zeker niet zonder resultaat. Het bedrijf raakte betrokken bij grote projecten, zoals het Czaar Petergebouw in Amsterdam en het Dorinthotel op Schiphol; samen goed voor ruim honderdduizend vierkante meter prefab beton.
De strategie van de onafhankelijke prefabbouwer - gekenmerkt door scherpe prijzen en een grote bek - wierp onmiskenbaar zijn vruchten af. Maar het leidde tegelijkertijd tot een torenhoog uitgavenpatroon. Gedreven door het succes, was alles mogelijk geworden binnen het bedrijf. Op een feestje meer of minder, in de tot kroeg omgebouwde kelder van het hoofdkantoor in Soesterberg, werd niet gekeken. Een mooie auto van de zaak was vrijwel vanzelfsprekend.
Honderdduizenden euro’s gingen ook op aan Burgwal’s grootste passie: voetbal. Beaufort huurde een skybox met vierentwintig business-seats in het FC Utrecht-stadion, sponsorde RBC Roosendaal en was terug te vinden op reclameborden in verschillende Belgische voetbalstadions. Om de naamsbekendheid verder te vergroten werd Beaufort voor ruim vierhonderdduizend euro per jaar shirtsponsor van FC Groningen. Deze zomer waren er ook plannen om de noodlijdende Maastrichtse profclub MVV te redden. Het water was Beaufort toen echter al tot aan de lippen gestegen en moest zich terugtrekken als sponsor.
Wie zo makkelijk met geld smijt, moet verzekerd zijn van een constante orderstroom. Maar daar ging het bij Beaufort juist mis. Mede door de ingestorte kantorenmarkt kwam er vrijwel geen opdracht meer binnen.
“Het orderboek was leeg en veel werknemers reden in wel erg mooie auto’s”, constateert curator mr J. Bouman. De precieze achtergrond van het faillissement heeft hij nog niet onderzocht. Prioriteit heeft vooralsnog het doorstarten van “een handjevol” bouwprojecten, dat stil is komen te liggen. Twee bouwbedrijven zijn in de race om de werken voort te zetten. Deze week hoopt de curator tot overeenstemming te komen.
Bouman vreest dat behalve Beaufort Prefab Skeletbouw en Beaufort Systeembouw ook de overige zeven werkmaatschappijen van de Beaufort-holding onderuit zullen gaan. Zijn angst lijkt gegrond: op de verschillende vestigingen wordt de telefoon al dagen niet meer beantwoord.