Het terrein van de oude Sphinx sanitairfabriek wordt een nieuw te ontwikkelen werk- en cultuurgebied aan de noordkant van het Maastrichtse centrum. Om de geschiedenis van het gebied te behouden heeft de gemeente een permanente tentoonstelling laten inrichten over de bijna 200 jaar oude keramische geschiedenis van de stad. De 120 meter oude gang (hoogte 5,5 m) tussen het Sphinx gebouw en de nieuwe Pathé bioscoop is getransformeerd tot een openbare passage die de geschiedenis vanaf het ontstaan van de Regout fabrieken tot de ondergang van de Sphinx vertelt in ruim 250 tegeltableaus met tientallen teksten. De tegelverhalen brengen de ondernemerskracht en vergane glorie tot leven. De Sphinxpassage is iedere dag gratis te bezichtigen.
Langste tegeltableau in Nederland
Het bedrijf MaatWerkTegels heeft voor de Sphinxpassage in totaal ruim 120 meter tegels met diverse afbeeldingen en teksten ingebakken. De 30.000 tegels meten 15x15 centimeter. De passage heeft het langste overdekte tegeltableau in Nederland. Verschillende keramische technieken zijn er te bewonderen zoals kopergravures, transfers, handschilderen en ontwerptekeningen. Ook zijn foto’s ingebakken van arbeidsomstandigheden, gebouwen, de productie van sanitair, oude en nieuwe ovens en van veel keramische producten. Gedeputeerde Geurts en wethouder Krabbendam openden de tentoonstelling van keramische tegels eind vorig jaar.
250 tableaus met een eigen verhaal
Eigenaar MaatWerkTegels Solke Pasveer: “Het is een grote eer om als keramisch bedrijf uit Utrecht de keramische geschiedenis van Maastricht te mogen inbakken op Mosategels. De tableaus bestaan uit logo’s, beeldmateriaal en toelichtende tekst. Het zijn er ruim 250 geworden, dus 250 verschillende verhalen.” Het mooist vindt hij de 60’er jaren reclames van Sphinx sanitair die tot wel een meter hoog zijn uitvergroot en alle charme behouden hebben. “Fraai vind ik ook de dames die in doorkijk negligé wasbakken aanprijzen en prachtig sixties serviesgoed.”De gehele productie is in 2 maanden gerealiseerd. Extra complex was dat tijdens het inbakken van de tegeltableaus in Maastricht nog druk gewerkt werd aan de layout.
