De nieuwe trendy locatie Faust onder de met lantaarns en vergulde sirenes versierde Alexander III brug, kon menig bezoeker bekoren. Vooral dan na het ceremoniële gebeuren bij de après toen de sfeer wat informeler en gemoedelijker werd. Een hello-my-friend hier, een schouderklopje daar. Iedereen straalde en glunderde op deze milde oktoberavond onder een vlekkeloze sterrenhemel.
Aangestoken kerstster
Tijdens de uitreiking zaten circa 500 genodigden in langgerekte formatie strak voor het podium. Dat was lang niet voor iedere toeschouwer een ideale plek. Maar goed. Het gebeuren begon stipt op tijd terwijl in de naburige omgeving de Eiffeltoren vrolijk opflitste als een vroeg aangestoken kerstster. Veel volk, veel prijzen en projecten. De ene al bekoorlijker en slimmer opgevat dan de ander. Bekijken we het gebeuren in zijn totaliteit dan vielen er misschien weinig evengreens te bespeuren. De drang naar teveel design bij onze zuiderburen is er soms net iets over en leidt tot overdaad en nodeloos maniërisme. De projecten bleven, de enkelen daargelaten, allemaal wat hangen binnen het modale, uitschieters waren te dun gezaaid.Als de toekomst wenkt
De wedstrijd richtte in deze editie zich ook sterk naar architectuur- en ingenieursstudenten. Zij konden zich bewijzen en kansen grijpen door toekomstgericht en flexibel in te spelen op de toekomstige architectuur en ruimtelijke invulling. Het thema m.b.t. tot de aanhollende generatie luidde 2 temps, 3 mouvements, een containerbegrip van formaat met veel vrije hoekjes en open kantjes. Het kwam er voor de studenten op neer om bedachtzaam in de toekomst te blikken en gebouwen zo te ontwerpen, dat ze in hun basisstructuur bestand zijn tegen de tand des tijds en desnoods een totaal andere functie kunnen vervullen. Het gelauwerde project Detroit.maj van de Ecole Supérieure d’Architecture in Nantes ging met de hoofdvogel lopen.Waalse Krook
Er waren daarnaast nog heel wat prijzen te verdelen zoals de Trophées Eiffel voor architectuur, geldig voor staalbouwprojecten opgeleverd tussen 1 januari 2017 en 31 december 2018. Verschillende categorieën kwamen in dit luik aan bod: Leren (scholen en universiteiten); Vermaken (stadions, theaters en buurtcentra); Oversteken (viaducten en passages); Leven (wooncomplexen); Werken (kantoren en bedrijfsgebouwen); Reizen (hotels en restaurants). Van de buitenlandse projecten viel de Gentse mediatheek Waalse krook in de prijzen. Helaas viel er niemand te bekennen om deze laatste prijs in ontvangst te nemen.Nieuwe stedelijke cultuur
De oversteek Passerelle Marcelle Henry, genoemd naar een Franse verzetsvrouw, viel in de smaak omwille van zijn verbindingskracht. Helaas is de brug, om allerlei bouwkundige redenen, nog niet voor het publiek geopend. Een verzwegen schoonheidsvlekje. De nieuwe voetgangersbrug verbindt de Marie-Georges Picquart Straat met de Mstislav Rostropovitch Straat: twee stadsdelen die voorheen gescheiden waren door een brede, onbegaanbare spoorwegbalk. Volgens ontwerper Marc Mimram, ingenieur, architecte en filosoof, gaat het niet alleen om een verbinding tussen twee oevers, maar is het eveneens een plek waar voetganger of fietser met veel plezier even halt houdt. Dergelijke urbane ingrepen tonen aan dat steden behoefte hebben aan intelligente stedenbouwkundige oplossingen en dat het niet alleen aankomt op louter architectuur en schoonheid, als is dat ook van belang. Stedenbouw en architectuur laten samenvallen resulteert in het scheppen van een nieuwe stedelijke cultuur. Overigens is dat in Parijs al te merken. Het aantal fietsers in de lichtstad is fel toegenomen in vergelijking met een paar jaar geleden. Toen was fietsen pure kamikaze. De plannen van burgemeester Hidalgo liegen er niet om, zij wenst de stad volledig autoluw te maken. Meer nog, de gemeente Parijs wil „een wereldhoofdstad van de fiets” worden. In 2020 moet 15 procent van de verplaatsingen in de stad per fiets gebeuren, tegen ongeveer 5 procent nu. Fundamenteel gaat het over het herdenken van de stad. Steden als Parijs, Barcelona, Oslo, Kopenhagen en Utrecht doen het al lang. Ze werken op volle kracht naar een toekomst waarin schone lucht, verkeersveiligheid en toegankelijkheid centraal staan.QUALISTEELCOAT EEN INTERNATIONAAL KWALITEITSLABEL
Qualisteelcoat is het Europees kwaliteitslabel voor het beschermen van staal door het aanbrengen van een organische coating (poeder of natlak). In Parijs hebben de internationale bracheorganisaties aansluitend op Les prix de l’architecture acier 2019 op 3 en vier oktober de koppen bij elkaar gestoken. Kernvraag is daarbij: hoe het label nog meer verfijnen om tot nog betere afgewerkte oppervlaktebehandeling te komen. Belangrijk is dat de neuzen in dezelfde richting staan en men op internationaal niveau een vuist kan maken. Voortrekker in dit verhaal is Hans Hooyberg Belangenbehartiger pur sang, tevens bedrijfsvoeder van HaTwee. Als voorzitter van de Technische Commissie heeft hij de touwtjes stevig in handen om de oppervlaktebehandeling m.b.t. poederlak uniform te maken over alle brancheorganisaties heen. Een internationale standaard is goed voor iedereen zowel voor coaters als voor opdrachtgever, zij weten waarop of waaraan. Hans Hooyberg : “Dit verhaal moeten we ernstig opnemen en de techniciteit ervan toetsen aan de dagelijkse praktijk. Een praktijk die we verder willen uitdiepen en onderzoeken om het circulaire verhaal geloofwaardig te maken. De technische commissie is een puur technische aangelegenheid en staat los van strategie en politiek. De bedoeling is het label Qualisteelcoat nog sterker te maken…en zichtbaarder. Belangrijk voor de toekomst zal zijn om efficiënt het label toe te kennen. Feit is dat we dit luik nog verder zullen verfijnen. De specificaties 4.1 zijn sinds 1 januari 2019 van kracht en volledig afgestemd op de vernieuwe ISO 12944. Chroom-VI-vrije voorbehandelingen krijgen een eigen approval wat vooral als benchmark gaat dienen. Centralisatie van data zorgt dan weer voor de basis van de website www.qualisteelcoat.net. 25 technici en branchevertegenwoordigers buigen zich over de implementatie van dit kwaliteitslabel om zo als basis te dienen voor de verplichte EN1090 voor de staalcontructeur”. Het is een boeiend gebeuren, dat de duurzaamheid van staal ten goede komt. Wordt vervolgd….
