Vervallen kerkgebouw verbouwd tot overdekte begraafplaats

De knappe reconversie van de Sint-Rochuskerk in Wellen is een schoolvoorbeeld van een functionele herbestemming. De in 1938 ontwijde kerk werd nochtans lange tijd met de sloop bedreigd. Aangezien er plannen bestonden om de omliggende begraafplaats uit te breiden, opteerden het gemeentebestuur van Wellen en het agentschap Onroerend Erfgoed echter voor een uitbreiding mét behoud van het oude volume. De gerestaureerde Sint-Rochuskerk, die voortaan dienst doet als overdekte begraafplaats, werd vorig jaar bekroond met de Vlaamse Monumentenprijs 2012.

Gered van de sloop
Achter de wanden van de bescheiden Sint-Rochuskerk in Wellen gaat een hele geschiedenis schuil. Archeologische opgravingen wezen immers uit dat er op dezelfde locatie al in het jaar 1000 sprake was een kerkgebouw. Voorafgaand aan de restauratie legden archeologen ook resten van eerdere Romaanse en Gotische bouwfasen bloot. Het huidige volume dateert uit 1841. De kerk werd in 1938 ontwijd en raakte al spoedig in verval. Ze fungeerde nadien onder andere als parochiezaal, schrijnwerkerij en opslagplaats voor een nabijgelegen brouwerij en leek na jaren van verwaarlozing af te stevenen op de sloop. Dit was echter niet naar de zin van de gemeente Wellen, temeer omdat het lokale dorpsgezicht (en dus ook de gevel van de Sint-Rochuskerk) beschermd is. Het gemeentebestuur zocht naar een oplossing en vond die uiteindelijk in de reconversie van de kerk naar een overdekte begraaf- en herdenkingsplaats.

Verregaande reconversie
Dit alles resulteerde in een intensieve restauratie, waarbij aannemer PIT gedurende twee jaar heel wat kleine en grote ingrepen uitvoerde om de kerk om te vormen tot wat ze vandaag is. Eerst brak het bepaalde delen van de Sint-Rochuskerk af (waaronder de daken van het schip en het koor), voerde het enkele balkkoprestauraties uit, saneerde het metselwerk en bracht het boven het schip een loopbrug van geperforeerde staalplaten aan. Het dak van het koor werd verwijderd en vervangen door een staalconstructie met Spider Glass (beglazing met geschroefde bevestigingspunten). Het met glas overdekte koor toont blootliggende sporen van oudere bouwfasen. Rondom deze restanten vinden we een glazen loopvloer, die zowel aan de muur als aan de stalen dakconstructie bevestigd is. Een eikenhouten beeld van een treurende familie draagt samen met strategisch geplaatste lichtarmaturen bij tot de serene sfeer.

Lees verder op Architectura