Forse belastingteruggave bij verkoop tweede verblijf Frankrijk

Het Europese Hof van Justitie heeft op 26 februari 2015 geoordeeld dat Frankrijk Europese regels overtreedt, door ook bij EU-burgers die onder het sociale stelsel van een andere lidstaat vallen, sociale premies in te houden over inkomsten uit vermogen. Vanaf heden is de kans aanzienlijk groter, dat honderden Nederlanders een forse belastingteruggave uit Frankrijk tegemoet kunnen zien.

Een Europees verdrag bepaalt dat iemand die in het ene EU-land woont maar geld verdient in een ander EU-land, en in dat buitenland ook sociale premies afdraagt, over die inkomsten niet nogmaals premies hoeft te betalen in zijn (EU-)woonland.

In het geval van ene Gerard de Ruyter was dat aan de orde: hij woont in Frankrijk maar geniet lijfrente-uitkeringen uit een Nederlandse bron. Dat inkomen (uit vermogen) is in Nederland onderhevig aan de premieheffing maar ook Frankrijk wenste een flink graantje mee te pikken. Terecht was De Ruyter het daar niet mee eens en hij diende bezwaar in. Hij stelde dat die heffing in strijd is met het beginsel dat (op grond van artikel 13 van EU-verordening nr. 1408/71) de sociale wetgeving van slechts één lidstaat van toepassing dient te zijn. De zaak is door allerlei instanties beoordeeld en belandde na jaren uiteindelijk bij het Europese Hof van Justitie, en dat stelde De Ruyter gisteren in het gelijk.

Vergelijkbaar

Ook de winst bij verkoop van de tweede woning geldt als inkomen uit vermogen. Die winst is in Frankrijk belast. Voor Franse verkopers (fiscaal-ingezetenen) valt de winst al sinds jaar en dag in de ‘Franse box 1’, zodat zij naast negentien procent inkomstenbelasting ook een scala aan sociale premies kwijt zijn (prélèvement social, CSG, CRDS, et cetera, totaal 15,5 procent). De belastbare winst wordt zodoende tegen 34,5 procent belast. Bij niet-ingezetenen (maar inwoner van de EU of Zwitserland) werd alleen de negentien procent inkomstenbelasting ingehouden; immers kunnen zij ook geen aanspraak maken op bijvoorbeeld een Franse WW-uitkering. Maar in augustus 2012 veranderde dat plotseling. President Hollande had geld nodig en zag in al die ‘schatrijke buitenlandse tweede-huizenbezitters’ kennelijk een gemakkelijk slachtoffer. Onder het mom van solidariteit en nog wat bedekkende termen, werd in het vervolg van ieders winst 34,5 procent ingehouden.

Tenzij Frankrijk nog met een heel knappe list op de proppen komt, heeft het hof nu een stokje voor die heffing van 15,5 procent gestoken. Want ook al speelt de verkoop van een tweede woning geen rol in de zaak-De Ruyter en woont de heer De Ruyter in Frankrijk; het principe is gelijk.

Bezwaarschriftprocedure

Zeker betekent deze uitspraak goed nieuws voor veel Nederlandse verkopers. Het is in feite een bevestiging van wat de Advocaat-Generaal van het EU-Hof eind vorig jaar al stelde in haar zogenoemde prejudicieel advies. Sindsdien zijn er door Kantoor Flipse al tientallen Nederlanders begeleid bij een bezwaarschriftprocedure en daarin zijn zij niet de enigen. Mondi publiceerde over deze materie reeds eerder diverse artikelen van verschillende advocatenkantoren en ook zij begeleiden meerdere klanten met het indienen van bezwaar. Gemiddeld gaat het om zo’n tienduizend euro, met uitschieters tot ruim 40 mille. De Franse fiscus zal zich vast niet zomaar gewonnen geven want deze uitspraak kan het land vele honderden miljoenen kosten. Maar zelfs al legt ‘Bercy’ (het Franse ministerie van financiën) zich bij de uitspraak neer, zal het opnieuw aanpassen van de wet, het verwerken van alle bezwaren en dergelijke, nog wel een poosje duren. Overigens zal van spontaan terugbetalen sowieso geen sprake zijn; dat hoeft en kan de fiscus ook niet. Wie zijn geld terug wil, moet dus te allen tijde bezwaar maken. Op een gunstige uitkomst van zo’n bezwaar kan niemand (nog) een garantie geven, maar dankzij dit arrest is de kans van slagen zonder meer groter.