Als de bouwvoorschriften de kroonlijsthoogte beperken op 4,5m en de bouwheer toch graag twee volwaardige verdiepingen heeft, wat doe je dan? De meeste architecten zouden bijna instinctief terugvallen op een wijziging van de verkavelingsvoorschriften. Het team van AST77 had een creatieve ingeving en duwde de woning anderhalve meter in de grond. Zo kregen de ontwerpers toch twee volwaardige verdiepingen binnen de stedenbouwkundige beperking. “Bovenop het beknottende bouwvoorschrift werden we geconfronteerd met de ongunstige oriëntatie van het perceel. De voorgevel is zuidwest gericht. Om het jonge gezin toch maximaal tuingenot te bieden op het beperkte perceel hebben we de woning zo ver mogelijk naar achteren geduwd en klassieke opvatting van de woning omgekeerd. De voordeur staat nu in de achtergevel. Bezoekers moeten dus via de oprit tot achter de woning om binnen te komen,” vertelt architect Peter Van Impe. Bijgevolg liggen de leefruimtes en de tuin aan de straatzijde, waardoor ze profiteren van de zuidwestelijke oriëntatie. De slimme ontwerpopvatting biedt ook een voordeel met het oog op de privacy. De leefruimtes en het aangrenzende terras liggen een half niveau lager dan het straatniveau, waardoor de verhouding met de buitenwereld verandert en de bewoners van de nodige privacy genieten.
Opmerkelijke architecturale verschijning
Het contrast in de materiaalkeuze tussen het lager gelegen niveau en de verdieping weerspiegelt de totaal verschillende relaties met de buitenwereld. Terwijl de bewoners vanuit de leefruimtes door brede vensters rechtstreeks naar buiten kan kijken, zijn de kamers op de verdieping meer naar binnen gericht. Daarom is, met uitzondering van de glazen opening aan de achterkant, heel de verdieping omgeven door een omhulsel van bakstenen. “We hebben gezocht naar een gevelsteen met de zelfde kleurschakering als de oudere huizen in de buurt. Die vonden we in een baksteen die in Duitsland ook wordt gebruikt voor geluidsmuren langs de autosnelwegen. We hebben de gevelsteen hier dan ook op dezelfde gekantelde manier toegepast. Zo ontstaat een geperforeerde schil rond de bovenverdieping met de slaapkamers en badkamer,” vervolgt de architect.
Foto Steven Massart
Complementair beton
Ook in het interieur laat het verschil in materiaalgebruik zich opmerken. Via de inkomhal ontsluit een trappartij twee leefwerelden: de geborgen bovenverdieping die in snelbouwblokken is opgetrokken en de benedenverdieping die volledig in beton is opgevat. De wanden zijn in ter plaatse gestort beton. De bekisting in plankjes geeft de muren een unieke structuur, dankzij de nerven in het hout en de vormen van de planken. “De betonnen wanden vormen een waterdichte kuip. Dat was nodig aangezien we de leefruimtes ondergronds organiseren. En aangezien de ruwbouw met deze opvatting meteen ook de afwerking is, haalden we hier ook een prijsvoordeel in vergelijking met de klassieke aanpak,” motiveert Peter Van Impe. Naast de wanden zijn de vloeren en plafonds ook in beton. De welfselstructuur van de verdiepingsvloer bleef bijna volledig zichtbaar. “Alleen centraal in de leefruimtes hebben we een verlaagd plafond geplaatst waarachter we alle technieken hebben weggewerkt. In de volledige woning zijn de vloeren in gepolierd beton uitgevoerd. Ook hier weer vanuit budgettaire overwegingen. Het beperkte budget was één van de belangrijkste uitgangspunten in het ontwerp. Om dat te respecteren zijn we bij de basisproducten beton, hout en baksteen gebleven. Beton biedt hier het voordeel dat het ruwbouw en afwerking in één geheel combineert als je het doordacht toepast,” besluit Peter Van Impe.Ontwerp:
AST77 architecten- en ingenieursbureau
Peter Van Impe
Goossensvest 45
3300 Tienen
